ROZDZIAŁ 7

~MIESIĄC PÓŹNIEJ~

"Jutro wracamy z Los Angeles. Przez dwa tygodnie nagrywaliśmy tam z Demi teledysk. Wspaniały czas! LA jest cudowne, ma taki oryginalny klimacik, w który szybko się skręciłam. Demi jest rewelacyjna! Taka ludzka! Normalnie piłam z nią drinka w klubie i rozmawiałyśmy o pierdołach. Awww... ;3 Tyle wygrać ! :)

Ten wyjazd wiele zmienił. Po pierwsze - trochę schudłam. Cały czas w biegu, a nawet jak mam czas to nie jem. Jakoś od niedawna czuję wstręt do jedzenia. Po drugie - przestałam codziennie się ciąć. Atmosfera i ludzie w tej grupie są naprawdę cudowni! Wszyscy tacy serdeczni, każdy każdemu równy. Szkoda, że tamta grupa taka nie jest. Teraz pewnie się cieszą, że mnie nie ma.

 Najbardziej Harry. Zyskał dwa tygodnie spokoju od prób do 'Half a Heart". Ciekawe kiedy dotrze do niego wiadomość, że będziemy musieli to wszystko nadrobić. Trudno. Ciekawe co u niego słychać. Nie odezwał się słowem. Zanim wyjechałam, to za każdym razem jak próbowałam z nim pogadać, zlewał mnie. Nawet nie wie jak rani mnie swoją ignorancją. Nawet nie wie, że jest dla mnie naprawdę, naprawdę ważny. Ciekawi mnie jak się będzie zachowywać jak wrócimy już do Londynu. Dalej będzie mnie zlewał? A może zacznie udawać, że nic się nie stało? W każdym przypadku postanowiłam sobie, że żaden samiec nie będzie mną pomiatał. Mam swoją godność! Niech sobie nie myśli, że jedno słowo i zaczną rzucać mu się na szyję. Ehh... Nie chcę wracać do Londynu. Na samą myśl o tym jak wygląda moje mieszkanie robi mi się nie dobrze. 

Dobra, kończę bo Danielle się przebudza. Muszę się nacieszyć ostatnimi chwilami spokoju."

- Pamiętnik M.

- Dziękuję wam za ten teledysk! Jesteście cudowni! - mówiła Demi. Byliśmy właśnie na ostatnim spotkaniu z nią. - Mam nadzieję, że uda nam się jeszcze współpracować. I uwierzcie jesteście pierwszą grupą taneczną, której to mówię - zaśmialiśmy się.
 Pamiętam jak pierwszy raz oglądałam 'Camp rock'. Od tamtej chwili Lovato zawładnęła moim sercem. Pamiętam, że zawsze chciałam być jak ona. Od samego początku była moją idolką. Przechodziłam z nią przez te wszystkie trudności. Może ona wcale tego nie odczuwała, ale ja czułam się jakby to właśnie moje wsparcie duchowe pomagało jej przez to wszystko przejść. Czułam się wtedy taka ważna. Dokładnie pamiętam dzień, w którym odpisała mi na twitterze. Napisałam wtedy, że moim największym marzeniem jest spotkać ją i porozmawiać. Napisała, że marzenia się spełniają. I oto tutaj jestem. Ech... Niestety dokładnie za 5 godzin mamy samolot. Tak bardzo chciałabym tu zostać. Tu wszystko jest prostsze. Jeszcze ostatnie pożegnanie i to by było na tyle. Byłam ostatnia w kolejce do Demi.
- Michalina! - krzyknęła, gdy już odchodziłam. Odwróciłam się. - Nie mam jeszcze tylko twojego numeru telefonu. Podasz mi? Będę miała pewność, że nie stracimy aż tak szybko kontaktu - moje serce zabiło mocniej.
Uśmiechnęłam się szeroko i podyktowałam jej ciąg liczb. Jeszcze ostatnie przytulenie i pa pa.

~Następnego dnia~

~Harry~

Znowu  z zamyślenia przesłodziłem herbatę. Ciągle o niej myślę. Nie powinienem jej tak zlewać. Zadufany egoista. Przecież cholernie mi na niej zależy.

- Niall, podziel się kanapkami - do kuchni wszedł Li.

- Sraj się! Myślisz, że jak jesteś Liam Payne z One Direction to Ci wszystko wolno? To moje - oburzył się Irlandczyk. Uśmiechnąłem się pod nosem, mimo iż wcale nie było mi do śmiechu.

- Oj no weź. Śpieszę się, jadę odebrać Danielle i Miśkę z lotniska - zrobił maślane oczka.

- To dlatego się tak odpicowałeś - zaśmiał się Blondyn. Zaraz, co? Miśkę?! 

- Trzymaj - podsunąłem mu talerz z moim śniadaniem - poczekaj na mnie. Będę za pięć minut. Jadę z Tobą - nie czekając na reakcję przyjaciele pobiegłem do pokoju zakładając pierwsze lepsze ciuchy i trochę ogarniając swój wygląd. Trzy minuty później znów byłem na dole. - Liam rusz dupę, bo się spóźnimy!

- Patrz jak się podniecił - zakpił Payne, jednak puściłem to wyjątkowo mimo uszu.

~♥~

Kiedy tylko usłyszałem, że samolot lecący z LA wylądował, wstałem i zacząłem nerwowo chodzić po korytarzu.

- Zluzuj majty, stary - spojrzałem złowrogo na przyjaciela. Gdyby nie to, że stresowałem się tym spotkaniem, zgasiłbym go. Jednak nie miałem teraz do tego głowy. Znowu opadłem na krzesło, spuszczając głowę.

- Miśka, chodź tu jest. Liam! - usłyszałem promienny głos Peazer.

- Pysiaczku! - Payne i te jego zdrobnienia. Ech... Zapewne teraz wymieniają się śliną. Uniosłem głowę. Bingo. Chwilę później chłopak witał się z Michaliną. Teraz albo nigdy. Wstałem i podszedłem do dziewczyny.

- Hej - uśmiechnąłem się promiennie. - Cudownie znów Cię widzieć - podszedłem do niej z zamiarem przytulenia jej, lecz ta odepchnęła mnie.

- Hej. Chciałabym powiedzieć to samo - rzuciła oschle.

- Możemy pogadać? W jakimś cichym miejscu? Bez świadków?

- Nie mamy oczym - i odeszła. Jesteś dupkiem Styles.

~Miśka~

Nie wiem po co Harry tutaj przyjechał z Liamem. Tylko mnie wytrącił z równowagi, którą odzyskałam podczas wyjazdu. Jedyne o czym teraz marzyłam to zaszyć się w łazience i dać upust emocją przy pomocy żyletki. Jednak nie mogę tego zrobić. Obiecałam to Danielle. Skąd wie? Jak się pakowałyśmy zauważyła moje rany i się zaczęło. Gdybym tego nie zrobiła powiedziałaby Lenie, chłopakom. Tak więc nie miałam wyjścia. Myślałam jednak, że jeśli w LA wyszłam z tego, to nie będę już chciała wracać. A tu proszę, ledwo wyszłam z samolotu, zobaczyłam tego gnojka i jedyne czego chcę to sprawić sobie ból. Siedziałam właśnie w samochodzie Payna, który uparł się, że mnie podwiozą. Wysiadłam przed budynkiem, a razem ze mną Styles. Ugh... Wziął moją walizkę i zaniósł pod drzwi.

- Dam sobie radę, dzięki – rzuciłam sucho wyciągając rękę po moją walizkę.

- Daj spokój. Nie będziesz tego dźwigać. Daj sobie pomóc

- Daruj sobie – rzuciłam oschle, wyrwałam mu walizkę i weszłam do mieszkania. Wszędzie było siwo od dymu, po domu porozrzucane były opakowania po jedzeniu na wynos, butelki po różnego rodzaju alkoholu. No ale powiedzmy sobie szczerze, czego mogłam się spodziewać po dwóch tygodniach nieobecności? Niespodziewanie z pokoju Kaśki wyszedł Max w samych bokserkach.

- Miśka?! Co ty tu robisz? – zdziwił się.

- Hmm… mieszkam? – spytałam głupkowato. Już miałam zadawać kolejne pytanie, kiedy usłyszałam głos współlokatorki.

- Maxuś! Skarbie, z kim rozmawiasz? – chłopak już chciał się tłumaczyć.

- Daruj sobie. Bawcie się dobrze – rzuciłam i poszłam do swojego pokoju. Szybko się ogarnęłam, wzięłam prysznic i poszłam spać, strając się nie myśleć o Maxie zabawiającym się obok z Rudą.

_______________________________

Heeej ♥
Na początku chciałabym wszystkim serdecznie podziękować za życzenia! Jesteście wspaniałe :*
Co myślicie o kolejnym rozdziale? Tak, tak wiemy, namieszałyśmy w relacji Harrego z Miśką, ale spokojnie... teraz będzie już tylko... ciekawiej! Hahah XD

Jest jeszcze jedna ważna sprawa.
Bardzo chciałybyśmy was poznać, więc zachęcamy was do podawania nam swoich tweeterów i instagramów. Piszcie do nas na gg! Numery macie podane w pasku :) Nie gryziemy, serio ;] Przecież nikt nie ogranicza nas do pisaniu tylko o opowiadaniu, ale jeśli miałyście jakieś propozycje i pomysły, to pewnie weźmiemy je pod uwagę ^^

Lovki & Kisski & Przytulaski & Uściski
Jultek Xx